Tester udarności małych kulek mierzy odporność na uderzenia w laminowane powierzchnie. Określa minimalną siłę uderzenia do momentu widocznego uszkodzenia badanej powierzchni. Próbki są poddawane uderzeniu 5-milimetrową stalową kulką zamontowaną na jednym końcu sprężynowej śruby. Minimalna siła sprężyny potrzebna do spowodowania widocznych uszkodzeń jest używana jako miara odporności na uderzenie kulki o małej średnicy.
Odporność na uderzenia kulki o małej średnicy to maksymalna wartość siły sprężyny, wyrażona w niutonach (N), dla której nie następuje uszkodzenie w serii pięciu kolejnych uderzeń przy tej samej sile sprężyny. Ostateczny wynik będzie średnią wartością z maksymalnych wartości uzyskanych z czterech ostatnich badanych próbek, wyrażoną z dokładnością do 1 N.
Tester udarności małej kulki został zaprojektowany i wyprodukowany zgodnie z normą ISO
24335, 4586-2 i EN 438-2. Tester służy do symulacji warunków pracy i jego powierzchni dekoracyjnych, które są poddawane uderzeniu sprężyny śrubowej. Minimalna siła sprężyny potrzebna do spowodowania widocznych uszkodzeń jest wykorzystywana jako miara odporności na uderzenia. Test jest destrukcyjny poprzez uderzenie spadającej małej stalowej kulki na wykładzinę podłogową. Siła stalowej kulki pomaga określić odporność laminowanej wykładziny podłogowej na uderzenia.
Aparatura
Tester uderzenia małej kulki składa się z następujących elementów:
- Zwolnienie, które można regulować w sposób ciągły od 0 N do 90 N
- Podstawa wspornika ze stali nierdzewnej
- Dźwignia zwalniająca uderzenie: służy do zwalniania śruby uderzeniowej do testowania
- Skala niutonometru (N/m)
- Sprężyna naciskowa po zwolnieniu da stałą 1,962 N/m ± 50 N/m
Próbki do badań
Próbki należy przygotować równomiernie, przyklejając kawałek badanego arkusza do płyty wiórowej za pomocą określonego kleju. Do badania należy przygotować około 10 próbek, każda o wymiarach kwadratu 230 mm ± 5 mm.
Informacje na temat kondycjonowania próbek do badań znajdują się w Normach.
Procedura testu uderzenia laminatu
- Umieść próbkę na płaskiej poziomej powierzchni
- Obróć bębenek do wymaganej siły (przykład: 4 = 40 N), sprawdzając dostarczony wykres raportu kalibracji w celach informacyjnych
- Następnie naciśnij dźwignię zwalniającą całkowicie w dół i przytrzymaj
- Trzymając dźwignię zwalniającą w dół, pociągnij do góry pokrętło naprężenia sprężyny i zwolnij dźwignię, aby ogranicznik sam się zatrzasnął. Poczekaj, aż pokrętło naprężenia sprężyny opadnie powoli, aby śruba udarowa opierała się na ograniczniku
- Umieść tester na badanej powierzchni próbki
- Zwolnij pokrętło naciągu sprężyny obciążającej, naciskając dźwignię zwalniającą uderzenie w dół (szybko naciśnij dźwignię, aby sprężyna wystrzeliła śrubę udarową)
Przetestuj co najmniej pięć różnych próbek w celu ostatecznego określenia maksymalnej siły, przy której nie występuje uszkodzenie. Odległość między punktami uderzenia musi wynosić co najmniej 20 mm, a między punktami uderzenia a krawędzią próbki co najmniej 30 mm. Zbadaj próbkę pod kątem uszkodzeń w punktach uderzenia. W tym teście uszkodzenie próbki jest definiowane przez obecność drobnych włoskowatych pęknięć, ciągłych pęknięć lub łuszczenia się powierzchni.
Sprawozdanie z badań
- Ocena powinna zawierać następujące informacje:
- Odniesienie do raportu z badań ISO 4586-2 i/lub EN 438-2: 2005
- Nazwa i rodzaj produktu
- Siła uderzenia, w niutonach
- Wszelkie odstępstwa od określonej procedury
- Data testu